Mówi zwyciężczyni II edycji
Najważniejsze decyzje: przed ćwierćfinałami na kapitanie Travis Trice czy Dragan Apić, przed finałami - kupić Aleksandra Dziewę czy Raymonda Cowelsa? - tłumaczy Katarzyna Piela z Torunia (Polilitki2).
Po sezonie zasadniczym
Prowadzony przeze mnie zespół, sezon zasadniczy zakończył na 2. miejscu ze stratą ponad stu punktów do lidera. Na szczęście kolejny raz potwierdziło się, że play-offy rządzą się swoimi prawami i udało mi się odrobić wszystkie punkty z nawiązką. Jak to dobrze, że w tej edycji konkursu nie było średnich punktowych…
Przed 31. kolejką (ćwierćfinały)
Kluczową decyzją był wybór kapitana i punktującego rezerwowego. Długo się zastanawiałam, czy na (K) wybrać Travisa Trice’a, czy Dragana Apicia. Wybór padł na MVP. Był to strzał w „10”, ponieważ Apić zagrał dużo poniżej oczekiwań. Punktującym rezerwowym został natomiast Roko Rogić, który rozegrał fenomenalną serię. Bardzo słabo zagrali natomiast Luke Petrasek i Jonah Mathews, których również miałam w drużynie.
Przed 32. kolejką (półfinały)
W kolejnej rundzie Petraska wymieniłam więc na Kerema Kantera, który był zdecydowanie najlepszym silnym skrzydłowym tej części sezonu. Mathews otrzymał natomiast kolejną szansę, co jak się później okazało, mogło pozbawić mnie zwycięstwa, gdyż kolejny raz zagrał bardzo słabo, a niewiarygodną serię zaliczył Billy Garrett (nagle zaczął trafiać za 3 na takiej skuteczności, o której w sezonie zasadniczym mógł tylko pomarzyć). Dodam, że zawodnika Czarnych mieli w składach menedżerowie z miejsc 2 i 3.
Przed 33. kolejką (finały)
Przed finałem pojawił się kolejny dylemat - Aleksander Dziewa czy Raymond Cowels. Pamiętając o wyczynach Garretta, Cowels wydawał się idealnym wyborem. Jest to jednak gracz jednowymiarowy, bazujący praktycznie tylko i wyłącznie na rzutach za trzy, w związku z czym postawiłam na wszechstronnego Olka Dziewę i kolejny raz miałam rację. Śląsk odpowiednio bronił Cowelsa, a Dziewa robił swoje, co przypieczętowało moją wygraną.
